Geçenlerde yürüyüşe çıkmıştım kafa dağıtmak için..Kafamı dağıtacağım ya etrafa daha dikkatli bakar olmuştum, sonracığıma bi müstakil evin önünden geçiyordum ki perdesi yoktu dikkatimi çekti,içerisi gözüküyordu ve içi eski eşyalarla hatta fazla olmayan eşyalarla doluydu,düşündüm; bizlerde perdemiz eskidi diye yeni model arayışına giriyoruz daha yırtığı bile olmadan, perdesi bile olmayanları gör/e/meyerek..
Neyse ilerledim az ilerde tekerlikli sandalyede küçük bir kız vardı,annesine birşeyler anlatıyordu, gözleri gülüyordu, düşündüm; biz yüzümüzde sivilce, başımızda ağrı vs hastalık durumlarında Allah'ım neden böyle diye isyan konumuna geliyoruz, gelip gidecek şeyler için..O kız belki hiç yürüyemeyecek ama bizim kadar isyan etmiyor :( Rabbim Sağlığın kıymetini kaybetmeden anlayanlardan olmayı nasip etsin..
Bir de benim bir tanıdığım var, fazla kıyafeti yoktur almaz ihtiyaçta duymaz ve hep şükreder, şalı ayrı renktir eteği ayrı,uyum aramaz marka aramaz moda aramaz ve bu haline hep şükreder,giyebileceği bir üstü olduğu için..düşündüm; ben her üstüme aynı renk şal,takı ayakkabı vs.almak istiyorum ve olmayınca da üzülüyorum, şükredecek o kadar çok şeye sahipken, bir hamalın bir ipliğin hesabını bile verememişken..
Sonracığıma hani anne babasına saygısız olan biz gençler var ya, bence bizler ne büyük bir nimete sahip olduğumuzu bilmeliyiz, onlar bizi yaşatmakla yükümlü ama bize köle olmakla yükümlü değiller.Ve eğer bi bebeğe bir gün bakma fırsatınız olduysa eğer ebeveynimizin bizi bu yaşa getirirken ne zorluklar yaşadığını ve hala şefkatle size nbaktığını görebilirsiniz. Allah korusun ailenizin olmadığını düşünün? O zaman annem olsa doya doya sarılsam, babam olsa elini öpsem dersiniz,ben biliyorum, o yüzden kaybetmeden değerlerini anlayalım nolur kötü davranmayalım ben görüyorum çok üzülüyorum:( Onlar bizim velinimetimiz lütfen Ailemize(kardeşlerde dahil) saygıda sevgide kusur etmemeye çalışalım, Allah(c.c)onlara layık bir EVLAT olabilmeyi nasip etsin..
Bir de hani durumları iyi olmayanlar var ya onlar üzülmesin,zengin olayım diye paraya köle olmasın, hırslanmasın. Asıl zenginliğik çok şeye sahip olmak değil; az şeye ihtiyaç duymaktır. Yani sen görebiliyorsun,yiyebiliyorsun,koşabiliyorsun,tutabiliyorsun yani sağlığın var en zengini sensin! Bir de giyeceğin,yiyeceğin mi var,daha zenginsin.Bir de telefonu bilgisayarı olmayanda yok, daha ne istiyoruz ki? Düşününce ne kadar doyumsuz,nankörüz diyorum kendimce, hangi birinin hakkını vereceğiz daha şükretmesini bilemeden..
Yazıyı uzattım ama bu üzüldüğüm konuları dile getirmek,paylaşmak, düşüncenizi almak istedim hakkınızı helal edin.Kısaca bizim az yaptığımız,değerini bilmediğimiz birkaç şeyden söz etmek istedim; Şükür,Sevgi-Saygı,Sağlık.. Allah şükreden(sahip olduklarının değerini bilen,aza kanaat eden,küçük birşey de aksilik de isyan etmeyen) kul olmayı nasip etsin, amin..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder