Bugün karakolun önünde canlı bomba saldırısı oldu, duymuşsunuzdur.1 kişi şehit oldu,Allah ailesine sabır ihsan etsin, o şehit hakkında önemli bir bilgi; 5 gün sonra evlenecekmiş ve düğün davetiyesini dağıtmak için oradaymış. Bunun üstüne düşündüm, hangimiz ne zaman öleceğiz biliyor muyuz? Hayatımızı hep gelecek üzerine kuruyoruz, iyi bir üniversite, iyi bir iş, iyi bir kariyer, iyi bir eş vs. Ya bunları yapalım derken hiç ahiretimizi düşündük mü? Sınavlarımız için gözlerimize uyku girmedi,belki sabahladık çoğu gece, peki Allah için ne kadar sabahladık? Sabah namazına kalkmayı üşenirken..hadi onuda geçtim bir günümüzü sadece toplam 1 saat süren namaza ayırmazken.. Sonra da elhamdülillah müslümanım derken, ahirete Cennet ve Cehenneme inanırken,bunları yap/a/mazken..
Üstad ne güzel ifade etmiş;
Otuz birinci ayetin işaratının beyanında, "Onlar ki dünya hayatını seve seve [ahirete] tercih ederler. (İbrahim Sûresi: 3.) bahsinde denilmiş ki:
Bu asrın bir hassası şudur ki; hayat-ı dünyeviyeyi hayat-ı bakiyeye bilerek tercih ettiriyor. Yani, kırılacak bir cam parçasını bakî elmaslara, bildiği halde, tercih etmek bir düstur hükmüne geçmiş.
Klişe ama hakikati anlayana çok şey ifade eden bir cümle;
"Bugün Allah için ne yaptın? "
Ben düşünüyorum da ortalama yaş 50-60 hadi o kadar yaşadık hadi her günümüz muhteşem deli dolgun,çılgın,paralı, zevk dolu geçti. Sonra? Sonrasını hiç düşünmedik değil mi, çünkü hiç ölmeyecekmişiz gibi geliyor anca yakınımızdan biri öldüğünde gerçeğin farkına varıyoruz ki o da 1 hafta etkisini sürüyor geçiyor. Ebedi bir hayat için 1 saatini(namaz) bile ayırmayan bizler Cennet'i istiyoruz, peki üniversite kazanmak için dünyaya kaç saat ayırıyoruz? en basit bi sınavı geçmek için bile,en az 1 saat.
Ölüm korkunç değildir aslında, ebedi bir hayata başlangıçtır, eğer Allah'a, Peygamber Efendimiz(sav)'e itaat ettiysek(inşallah) Cennette olacağız ebedi ve sevdiklerimizle ve üzüntü diye birşey olmayan bir alem, düşüncesi bile ne güzel:)
Neyse sözün özü ölümü de düşünelim ona göre hareket edelim lütfen, dünyaya çok dalan kardeşlerimi gördükçe(ben de dahil) çok üzülüyorum :( Rabbim gerçekleri görebilmeyi ve O'na layık bir kul ve Efendimiz(sav)' e layık bir ümmet olabilmeyi ve tahkiki imanla ölebilmeyi nasip etsin.. Dua ile..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder